Με τα υγρά σου σύμφωνα
που αγιάζουνε τις λέξεις,
βασάνισέ με επίμονα
ποτέ μη με γιατρέψεις.

Το σώμα σου πειρατικό
που μέσα μου έχει αράξει
και φτάνει το παραμικρό
για να με υποτάξει.

Το γόνατο σου το δεξί
σα σμίγει με τ’ αριστερό,
της νύχτας γίνονται οξύ
κι εγώ το πίνω για νερό.

Στης τρέλας σου την κορυφή
ρούχο σου να με παίρνεις,
να μου ξηλώνεις τη ραφή
να τρέμω και να τρέμεις.

Το γόνατο σου το δεξί
σα σμίγει με τ’ αριστερό,
της νύχτας γίνονται οξύ
κι εγώ το πίνω για νερό.