Κουρασμένος τριγυρνάω
μέσα σ’ όνειρα τρελά
και τις νύχτες ξαγρυπνάω
κυνηγώντας μια σκιά.

Ξέρεις ποτέ δεν ήθελα
καθάρια να μιλήσω
Κι ό,τι λόγια ξεστόμισα
μη θέλεις να μισήσω.

Πού να γείρω να ησυχάσω
από τη μορφή σου που με τυραννά
τα σημάδια σου αφήνεις
σαν βροχή σαν πυρκαγιά.

Μεσ’ τα μάτια σε κοιτούσα
πολεμώντας τη σιωπή
μια αντίδραση ζητούσα
μα η ματιά σου πάντα μυστική.