Σε κοιτώ και λιώνω
κι από μόνο που σ’ έχω κοντά,
τρέμω σαν στάλα
για τ’ άλλα που θα ‘ρθουν μετά.

Έχω όλα τα φώτα
αναμμένα να σε βλέπω καλά
θέλω να ξέρω
γιατί θα υποφέρω μετά.

Πεθαίνω από ζήλια για ασήμαντα χείλια
και φεύγεις εσύ σαν τρελός,
δεν ξέρω τι κάνω βοήθεια σε χάνω
αλλά δεν μπορώ κι αλλιώς.

Τα πουκάμισα σου
σου τα κλέβω κρυφά σου για να
σαν είμαι μόνη να τα ‘χω σεντόνι
να λέω πως είσαι εδώ να.

Γεύση από άλλο στόμα
σου γυρεύω ακόμα και σαν με φιλάς
γελάς στ’ όνειρο σου κι εγώ στο πλευρό σου
σπαράζω σε ποιαν με γελάς.

Πεθαίνω από ζήλια για ασήμαντα χείλια
και φεύγεις εσύ σαν τρελός,
δεν ξέρω τι κάνω βοήθεια σε χάνω
αλλά δεν μπορώ κι αλλιώς.