Προτού ανοίξει η σφραγίδα η εβδόμη
προτού τελειώσει το χορό της η Σαλώμη
το κάλεσμα σου νιώθω να με προκαλεί
Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη αμαρτωλή.

Στα βράδια σου τ’ ατέλειωτα
που γνώρισα τον έρωτα
κι έγινε ανατολή.
Θεσσαλονίκη μάνα μου
και της καρδιάς καμπάνα μου
χτυπάς, χτυπάς και αγαπάς
κι απ’ την Ελλάδα πιο πολύ.

Τα μυστικά σου μονοπάτια όταν παίρνω
μόνη στον κόλπο τον ερωτικό σου γέρνω.
Σμίγουνε μνήμες από Πόντο κι Αϊβαλί
Θεσσαλονίκη μου, μεγάλη αμαρτωλή.

Στα βράδια σου τ’ ατέλειωτα
που γνώρισα τον έρωτα
κι έγινε ανατολή.
Θεσσαλονίκη μάνα μου
και της καρδιάς καμπάνα μου
χτυπάς, χτυπάς και αγαπάς
κι απ’ την Ελλάδα πιο πολύ.