Η νύχτα ειν' ωκεανός τσιγάρα ταξιδεύει να 'ταν ο πόνος μου καπνός να τον φυσάω να φεύγει
Τι γίναμε το ξέρω πια μη μου το εξηγήσεις
Δύο ξένοι μες τον κόσμο αυτό με ίδιες αναμνήσεις

Και τ'αποτσίγαρα αργά σαν άνθρωποι πλαγιάζουν
Έτσι πεθαίνει ο άνθρωπος που δεν τον λογαριάζουν
Έτσι πεθαίνει ο άνθρωπος που δε τον αγκαλιάζουν

Να 'χε ψυχή η μοναξιά να βγει και να τελειώνω
Να μην ελπίζω άλλο πια άλλο να μην πληρώνω
Και τα φιλιά που σου 'δωσα σαν αναμένες καύτρες
Μαζί με όσα ζήσαμε έχουνε γίνει στάχτες

Και τ'αποτσίγαρα αργά σαν άνθρωποι πλαγιάζουν
Έτσι πεθαίνει ο άνθρωπος που δε τον λογαριάζουν
Έτσι πεθαίνει ο άνθρωπος που δε τον αγκαλιάζουν