Τι να την κάνω τη ζωή κι αν είναι άλλη τόση
χαρά μου θα ‘ταν αν το κρασί στο τέλος με σκοτώσει.
Θα ‘ναι κι ο θάνατος γλυκός αν τύχει και πεθάνω
απάνω στη ζαλάδα μου στη σούρα μου επάνω

Άστε με λοιπόν να πιω όσο μου γουστάρει
άστε με στην τύφλα μου και στο κατοστάρι.
Άστε με στην τύφλα μου ώσπου να πεθάνω
τέτοια που ‘ναι η ζωή τι να τηνε κάνω,
τέτοια που ‘ναι η ζωή τι να τηνε κάνω.

Για να ξεχνώ τη φτώχια μου τι θέλω τη μισή μου
οι πίκρες και τα βάσανα μεζέδες στο κρασί μου.
Και αν έρθει ο χάρος ας ερθεί στο τρίτο κατοστάρι
να πιούμε και το τέταρτο κι ύστερα ας με πάρει

Άστε με λοιπόν να πιω όσο μου γουστάρει
άστε με στην τύφλα μου και στο κατοστάρι.
Άστε με στην τύφλα μου ώσπου να πεθάνω
τέτοια που ‘ναι η ζωή τι να τηνε κάνω,
τέτοια που ‘ναι η ζωή τι να τηνε κάνω.