Μια φορά κι έναν καιρό
γινόμουνα θυσία
το ψέμα πια δεν το μπορώ
και την αχαριστία

Μια φορά κι έναν καιρό
γινόμουνα θυσία
μα τώρα άλλο δεν μπορώ
δεν είμαι εκκλησία

Να συγχωρώ, να συγχωρώ
και πάντα να υποχωρώ
να κλαίω να πονώ

Να συγχωρώ, να συγχωρώ
να `χω το ρόλο τον καλό
γιατί να συγχωρώ

Μια φορά κι έναν καιρό
ζούσα μ’ αυταπάτες
μα τώρα άλλο δεν μπορώ
τις ψεύτικες αγάπες