Να 'χα τον ουρανό χαρτί,
αγάπη μου, τη θάλασσα μελάνι
για να σου γράψω τους καημούς,
αγάπη μου κι ακόμα δεν με φτάνει.

Είναι τα βάσανα πολλά
κι οι πίκρες που περνάω,
δεν τη μπορώ τη μοναξιά
ούτε και σε ξεχνάω.

Ας ήτανε για μια στιγμή,
αγάπη μου, να γύριζες κοντά μου
να μου ‘διωχνες τους στεναγμούς,
αγάπη μου, που καιν τα σωθικά μου.

Είναι τα βάσανα πολλά
κι οι πίκρες που περνάω,
δεν τη μπορώ τη μοναξιά
ούτε και σε ξεχνάω.