Ποτάμια που ταξίδεψα
Βάσανα, λογισμούς και νιότη.
Μιάς ώρας δρόμος.
Και τον έκανα αιώνες με τα χρόνια μου.
Κι έτσι που ξοδευτήκανε κι αυτά
που άλλοι τα βάφτησαν χαμό
φτώχεια κι ανούσια πράξη.
Ξέμεινα μάντιδα δάφνη ανίσχυρη
αφού κανείς σε ανώφελους χρησμούς
δεν στέργει τις πληγές του να απαλύνει.