|
Στίχοι: Πρόδρομος Μάρκογλου
Μουσική: Αμελοποίητα
Τώρα είναι μια πληγή.
Το φως τη διαστέλλει,
οι πάντες αναλογίζονται την αποσύνθεση,
όπου να `ναι θα καταρρεύσει.
Όμως εκείνη η πληγή,
αλλεπάλληλα μαχαίρια την έχουνε ανοίξει,
μόνον εκείνος ξέρει
μπορεί ν’ ανθίσει.
Τώρα γνωρίζει την υπομονή των φυτών,
όταν αργά περιστέλλουν τα δάκρυά τους,
ήδη η πληγή είναι μια παραπλάνηση,
αφού
αυτός γνωρίζει
πως σχεδόν ανθίζει,
μιαν άνοιξη οδυνηρή,
μιαν άνοιξη
προετοιμασμένη με χίλια βάσανα.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 291 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|