Κρατιέμαι απ’ τη μπάρα για να σπάσω τη σιωπή

συγχώρεσε με αν μπορείς
λύγισα κάτω απ’ το βάρος της αδυναμίας

ο ήλιος του καλοκαιριού είχε αποκοιμηθεί
το φθινόπωρο με κεραίες μελαγχολίας
στην αγκαλιά του μ’ έσφιγγε με δύναμη

μες στην ομίχλη με χρώματα ωχρας
στο βάσανο του πόνου ν’ αντισταθώ δυσκολεύτηκα

είμαι καλά μην ανησυχείς
υψώνομαι στον στυλοβάτη της αξιοπρέπειας