Βουλιάζει τώρα η σιωπή
κρύβεται σ’ άσπρα σεντόνια∙
τα κλειστά δώματα ψηλά
τα παίρνει ένας παράξενος αέρας...
Πατάει μ’ αθόρυβα παπούτσια
τραβάει της αυλαίας τα σκοινιά
οι νύχτες μπαίνουν με σηκωμένα κεφάλια
λύνουν τα πανωφόρια και ρωτούν:
«Είναι κανείς εδώ;»