Ένα παιδί με κρυφοκοιτάζει
πίσω από τις γρίλιες των ονείρων
θέλοντας κάτι να μου πει απλώνει τα κομμένα άκρατου
προσφέροντας μου το μικρό υάκινθο ύστερα πίσω στη θλίψη του γυρνά

Ξυπνώ σʼ ένα υγρό κρεβάτι είναι της μητέρας μου η μήτρα αρνούμαι από εκεί να βγω όταν από τη σχισμή διακρίνω κρεμασμένα μέλη παιδιών
σε τοίχους απομόνωσης απειλητικά να στέκουν εντός των πόλεων της δύσης