Φάληρο και Ελευσίνα
Πέραμα Σκαραμαγκά
επηγαίναμε για μπάνιο
όταν είμαστε παιδιά

Τρώγαμε το μαριδάκι
απ’ τα καθαρά νερά
δεν υπήρχανε φουγάρα
υπονόμοι και λοιπά

Τώρα Αθήνα όλοι σε βρίζουν
δε σ’ αγαπάνε και σε μισούν
γίνονται ανάμνηση οι ομορφιές σου
που τις γκρεμίζουν και ξεψυχούν

Το μικρό μπακαλικάκι
η ταβέρνα στη γωνιά
κι ο μανάβης με τη σούστα
γύριζε στη γειτονιά

Τα βραδάκια οι μεγάλοι
τάβλι και κουτσομπολιά
κι εμείς τρέχαμε σαν ταύροι
μες στην τόση ξεγνοιασιά

Τώρα Αθήνα όλοι σε βρίζουν
δε σ’ αγαπάνε και σε μισούν
γίνονται ανάμνηση οι ομορφιές σου
που τις γκρεμίζουν και ξεψυχούν

Τώρα ανάμνηση και πίκρα
νοσταλγία και οργή
όμως πουθενά δε βρήκα
της Αθήνας τη ζωή

Κρύβει τόσο μεγαλείο
κι αν πληγώνεται γελά
έχει ακόμα τόσες χάρες
και τον κόσμο κυβερνά

Τώρα Αθήνα όλοι σε βρίζουν
δε σ’ αγαπάνε και σε μισούν
γίνονται ανάμνηση οι ομορφιές σου
που τις γκρεμίζουν και ξεψυχούν