Μες στην καρδιά της νέας εστίας
μισή αρχαία μισή σημερινή
στέριωσε τώρα μια καινούρια παρουσία.
Πέρασε τις παλιές τις υδατογραφίες
και πλάι στου Νείλου τις ακτές σταθμεύοντας
της Ανατολής πήρε το χρώμα ξέθωρο
το `φερε και τ’ απόθεσε εδώ.
Μες στ’ ανοιχτά μας δάχτυλα,
απ’ όπου τ’ αγαθά όλης μας της ζωής
αδέξια κυλούσαν, εκείνο ήρθε και φώλιασε∙
μες στο μυχό της δεξιάς παλάμης ήρθε και ρίζωσε
σκορπίζοντας μυρωδικά από πικραμύγδαλο
γλυκιά-πικρή η νοσταλγία της αγάπης.