Μα ας επιστρέψουμε
Στον τόπο του ονείρου λοιπόν.
Στη λήψη του προσώπου μας στον ήλιο.
Το κενό ήταν οικείο στο φως.
Τα φυτά ήταν διάχυτα.
Τα μαλλιά μας ανέπνεαν σε κάποιον ελάχιστο κυματισμό.
Η λύπη μας είχε μετασχηματιστεί
Με τη συμμετοχή του φωτός
Σ'ένα αδιάφορο τρόπο.
Ήταν χαμένα τα μάτια μας
Απέρρεαν από κάποια πολύ παλιά θύμηση.
Ενός άλλου κόσμου.