Τίποτα δε σε χωρίζει απ’ το κορμί μου
Καμιά ιδέα δεν μπαίνει ανάμεσά μας
Τ’ ακροδάχτυλα πυγολαμπίδες στο σκοτάδι
Πάνε κι έρχονται στα χρόνια μας στο
Δέρμα π’ ανατριχιάζει σαν σε θυμάται
Και τα φιλιά τζάκι αναμμένο όλη
Νύχτα ως το νοτισμένο πρωινό που
Χτυπάει την πόρτα τουρτουρίζοντας.