Ήταν που το κυπαρίσσι στην
άκρη του χωριού πριν το ρέμα
άνοιξε κι άφησε τη φωνή που
φώλιαζε μέσα του να πέσει σα
σιωπή - με το αθέατο περίγραμμά της-
πάνω στο δρόμο μας καθώς
σκονισμένοι περνούσαμε από μπροστά του

Οι άλλοι συνέχιζαν. Εγώ καθώς
σκόνταψα πάνω στον ήχο
αφουγκράστηκα με τα μάτια τη
σταματημένη αγωνία ενός νέου που
αναίτια πριν
δυο χρόνια μ ε τ α κ ό μ ι σ ε στη φυλλωσιά