Αυτός ο άνθρωπος ήταν για εκείνον τον άνθρωπο
Όπως το ποντισμένο άγαλμα για το νερό
ο αέρας για το απλωμένο ρούχο

Τα σώματά τους ήταν χώμα και νερό
του ίδιου κήπου

Αλλά ο αέρας έσκισε το ρούχο
– η πέτρα φαγωμένη απ’ το νερό

Ο κήπος μόνο παραμένει

Άκαρπος – όμως κάθε πρωί
βρίσκει το χώμα νοτισμένο
Ο κήπος περιμένει