Όταν κάποτε αγάπησα με πάθος
μου σπαράξαν την ψυχή και την καρδιά
κι όμως έπεσα ξανά στο ίδιο λάθος
αφού μ’ άφησες κι εσύ στην ερημιά.

Της ψυχής μου το υπόλοιπο,
της καρδιάς μου τα συντρίμμια
μου τα πέταξες αχάριστη
σαν σκουπίδια στης ζωής τα καλντερίμια.

Μια ανάσταση περίμενα κοντά σου
στις πληγές μου σε φαντάστηκα γιατρό
μα ακούω μακριά τα βήματα σου
κι ένα τέλος με προσμένει θλιβερό.

Της ψυχής μου το υπόλοιπο,
της καρδιάς μου τα συντρίμμια
μου τα πέταξες αχάριστη
σαν σκουπίδια στης ζωής τα καλντερίμια.