Μέσα στην τρέλα αυτού του νου
στης λογικής τα δίχτυα
ρόλοι μοιράζονται ξανά
θα ‘χω τα μάτια ανοιχτά
στις μέρες τα ξενύχτια.

Γυρεύω τα σημάδια
του χρόνου τα πετράδια
κι αν το νερό είναι θολό
τώρα που δίψασα θα πιω.

Μέσα στις βόλτες του μυαλού
στη σκοτεινιά της σκέψης
θα στήσω μόνο ένα χορό
να δω άμα το σώμα αυτό
τον πόνο θα αντέξει.

Μαζεύω τα κομμάτια
κι έχω ψηλά τα μάτια,
είναι η κορφή πιο μακριά
απ’ ότι νόμιζα παλιά.

Γυρεύω τα σημάδια
του χρόνου τα πετράδια
κι αν το νερό είναι θολό
τώρα που δίψασα θα πιω.