Κορμί που κλαίει και πονεί
την ώρα που βραδιάζει
σαν το λυχνάρι καίγεται
σαν το κεράκι στάζει.

Καρδιά που μόνη σκιάζεται
και με πολλούς σωπαίνει
δεν έχει χώρο να κρυφτεί
και στο μηδέν πηγαίνει.

Δώσε μου μόνο μια ζωή
μια ώρα δεν μου φτάνει
να λιώσω μες στα χνάρια σου
κι ο φόβος μου να γιάνει
μια ώρα δεν μου φτάνει.

Μάτια και χείλια μου γλυκά
χέρια μου αγαπημένα
γόνατα που λυγίζουνε
στον πόθο βουτηγμένα.

Δώσε μου μόνο μια ζωή
μια ώρα δεν μου φτάνει
να λιώσω μες στα χνάρια σου
κι ο φόβος μου να γιάνει
μια ώρα δεν μου φτάνει.