Καθώς η άνοιξη μόνη κοιμάται
κανένας φίλος δεν με θυμάται.
Λόγια στοιβάζονται μες τον αέρα
κι όλο πιο κίτρινη γίνεται η μέρα.

Καθώς ο κόσμος δεν με γνωρίζει
άδικα η σκέψη μου στριφογυρίζει.
Κι ύστερα πάλι μες τον αέρα
όλο πιο άχρωμη φαντάζει η μέρα

Αχ και να 'ταν μια κοιλάδα
για να απλώσω τα όνειρα μου,
Να σε βρω πάλι γλυκιά χαρά μου
να χρωματίσω την ερημιά μου.
Παλιά τραγούδια να θυμηθώ
κίτρινη μέρα παλιά φοβέρα
μέσα στην νύχτα θα ξεχαστώ.

Καθώς η άνοιξη ταίρι δεν έχει
η νύχτα βιάζεται, πιάνει να βρέχει.
Οι φίλοι αντάμωσαν λίγο πιο πέρα
κι εγώ ονειρεύομαι καινούργια μέρα.

Αχ και να 'ταν μια κοιλάδα
για να απλώσω τα όνειρα μου,
Να σε βρω πάλι γλυκιά χαρά μου
να χρωματίσω την ερημιά μου.
Παλιά τραγούδια να θυμηθώ
κίτρινη μέρα παλιά φοβέρα
μέσα στην νύχτα θα ξεχαστώ.