Είναι τα φώτα όλα σβησμένα
είναι τα μάτια μου κι αυτά κλειστά
η νύχτα γύρω να με κυκλώνει
και να ’ναι η μόνη πιστή μου συντροφιά.

Θαρρώ πως είναι όλα χαμένα
σ’ αυτή την κρύα βουβή μου μοναξιά
κι έμεινε μόνο να τυραννάει το νου μου
αυτή η μπαλάντα που έρχεται από μακριά.

Κάπου βαθιά μέσα στη νύχτα
ακούγεται εδώ κι ώρα πολλή
μεταλλική μονοτονία
αναμνήσεις κουβαλάει και ψάχνει να με βρει.

Αυτή η μπαλάντα θυμίζει εσένα
γι’ αυτό να την ακούω δεν μπορώ
μα μες στις φλέβες κυλά σαν αίμα
και μου διαλύει απόψε το μυαλό.