Απόλυτη σιωπή μέσα στο σπίτι
και μ’εναν πόνο στην καρδιά μου ισοβίτη
σκισμένα γράμματα λουλούδια μαραμένα
σεντόνια κι όνειρα στην άκρη πεταμένα
Διάθεση δεν έχω πια για τίποτα
και όλα μου τα βράδια νιώθω ύποπτα
γιατί με άφησες να κλαίω να θυμώνω
με το αντίο σου στα χέρια μου να λιώνω

Άραγε υπάρχω στη ζωή σου
υπάρχω μες στους φόβους σου
και στη σιωπή σου
Άραγε υπάρχω στη ζωή σου
υπάρχω μες το δάκρυ σου
και στο κορμί σου
Θα’θελα τόσο πολύ να ξέρω
άδικα υποφέρω

Αρρώστησα εδώ και περιμένω
να’ρθεις και πάλι σ’ένα σπίτι στοιχειωμένο
παγώνω μόνος μου τις νύχτες δίχως χάδια
μετράω μέσα μου του χρόνου τα σημάδια
Διάθεση δεν έχω πια για τίποτα
και όλα μου τα βράδια νιώθω ύποπτα
γιατί με άφησες να κλαίω να θυμώνω
με το αντίο σου στα χέρια μου να λιώνω

Άραγε υπάρχω στη ζωή σου
υπάρχω μες στους φόβους σου
και στη σιωπή σου
Άραγε υπάρχω στη ζωή σου
υπάρχω μες το δάκρυ σου
και στο κορμί σου
Θα’θελα τόσο πολύ να ξέρω
άδικα υποφέρω