Είναι τα όνειρα τρελά, δεν παίρνουν από λόγια
και σταματάνε ξαφνικά, του κόσμου τα ρολόγια.
Κι εγώ μοιράστηκα ζωή μ’ έναν ονειροπόλο
που με τη σκέψη του τρυπά του ουρανού το θόλο.

Ονειροπόλος ήμουνα, μα αν δεν κάνω λάθος
εσύ αυτό αγάπησες σε μένα κατά βάθος.
Είναι παιχνίδι η ζωή, μόνο με τα φτερά της
κι αν της τα κόψεις χάνεται τ’ αλαφροπάτημά της.

Ψηλά εγώ, κι εσύ στη γη, μα κράτα μου το χέρι
κι η φόρα της αγάπης μου, κοντά μου θα σε φέρει.

Στη γη εγώ, ψηλά εσύ, μα φύσα αεράκι
χαμήλωσε και δρόσισε τις ρίζες μου λιγάκι.

Ο ουρανός είν’ η φυγή, το χώμα το φορτίο
μα κόσμο εμείς θα χτίσουμε, ανάμεσα στα δύο.

Στους Γαλαξίες χάνεσαι, δεν ξέρω τι γυρεύεις
κι εγώ ζηλεύω μάτια μου, τ’ αστέρια που πλανεύεις.
Σαν το πουλί ψηλά πετάς, και όλο ξεμακραίνεις
και το δικό μου βάσανο, δεν το καταλαβαίνεις.

Θυμάμαι όταν σε γνώρισα, τι μού 'χες πει καρδιά μου
πως λάτρεψες στο βλέμμα μου, τ’ ονειροπόλημά μου.
Εγώ πουλί γεννήθηκα, μα στα δικά σου πάθη
χαλάλισα τη μοίρα μου, παράφορή μου αγάπη.

Ψηλά εγώ, κι εσύ στη γη, μα κράτα μου το χέρι
κι η φόρα της αγάπης μου, κοντά μου θα σε φέρει.

Στη γη εγώ, ψηλά εσύ, μα φύσα αεράκι
χαμήλωσε και δρόσισε τις ρίζες μου λιγάκι.

Ο ουρανός είν’ η φυγή, το χώμα το φορτίο
μα κόσμο εμείς θα χτίσουμε, ανάμεσα στα δύο.