Τους φίλους δε ρωτάμε πηγαίνουμε όπου πάνε.
Δεν κοιτάμε, δε μιλάμε, δε γκρινιάζουμε.
Ανάβουμε τη φλόγα σαν κεράκι στάζουμε.
Τον ίδιο δρόμο πάμε τα ίδια τραγουδάμε.
Και αν κάπου σκοντάψουμε προσέχουμε τη φλόγα μην τους κάψουμε.
Στων παπουτσιών την σκόνη
αν κάτι μας πληγώνει ς γράψουμε.

Και ό,τι πικρό και αν γίνει δική μας η ευθύνη,
κρυφά ας κλάψουμε!