Έξι μήνες στο Χαϊδάρι
μ’ είχε η μοναξιά νοικάρη
κι ένα χρόνο η Αυλώνα
ψυχοπαίδι στο στρατώνα.

Διάβαζα τα γράμματα σου
με τα ερωτόλογα σου
και ζωή μου αφαιρούσαν
όταν τύχαινε κι αργούσαν.

Μα στη μάνα σου θα ‘ρθω
αύριο που θ’ απολυθώ,
να της πω πως σ’ αγαπώ,
πως σ’ αγαπώ.

Τα’ όνομα σου δυο φαντάροι
μου ‘γραψαν στο μαξιλάρι
και μου ‘βαλαν δέκα μέρες φυλακή
πάνω στις Σέρρες.

Βραδινές μελαγχολίες
μου ‘καναν περιπολίες
κι έκλαιγα τη μοναξιά μου
μέσα κι έξω στη σκοπιά μου.

Μα στη μάνα σου θα ‘ρθω
αύριο που θ’ απολυθώ,
να της πω πως σ’ αγαπώ,
πως σ’ αγαπώ.