Ήταν ένα παλληκάρι,
ήταν κι ένα δειλινό
κι ο καημός που το ‘χε πάρει
με το δάκρυ του είχε ανάψει
πυρκαγιά στον ουρανό.

Ήταν ένα παλληκάρι, ήταν κι ένα δειλινό,
ήταν ένα παλληκάρι, ήταν κι ένα δειλινό.

Ήτανε κι ένα φεγγάρι,
ήτανε και μια καρδιά
κι έκλαιγε το παλικάρι
και τη νύχτα είχε τυλίξει
ματωμένη πυρκαγιά.

Ήταν ένα παλληκάρι, ήτανε και μια καρδιά,
ήταν ένα παλληκάρι, ήτανε και μια καρδιά.

Είχε μια πληγή στα στήθη
σαν τριαντάφυλλο ανοιχτό
κι έλεγε ένα παραμύθι
μοιρολόι μεθυσμένο
στον αδιάφορο ουρανό.

Ήταν ένα παλληκάρι πυρκαγιά στο δειλινό,
ήταν ένα παλληκάρι πυρκαγιά στο δειλινό.