Χόρεψε η ελπίδα στη θωριά σου,
μεγάλωσες και γέμισες τη γη,
κόκκινος ήλιος μέσα η καρδιά σου,
του μύθου είσαι η πρώτη η στροφή.

Απόκρημνη ελπίδα τ’ όνομά σου,
στο ‘δωσαν οι Θεοί στα βιαστικά,
σαν ζήλεψε η γη το άγγιγμά σου
στην πρώτη της ζωής σου δρασκελιά.

Σε λένε αρχή, σε λένε τέλος,
δεν είσαι όμως κάτι απ’ τα δυο,
του τρομαγμένου είσαι το βέλος,
του μεθυσμένου είσαι μυστικό.

Απόκρημνη ελπίδα τ’ όνομά σου,
στο ‘δωσαν οι Θεοί στα βιαστικά,
σαν ζήλεψε η γη το άγγιγμά σου
στην πρώτη της ζωής σου δρασκελιά.