Νύχτα τεσσάρων φεγγαριών
κι ένα μοναχικό δεντρί
με μια σκιά μονάχα
κι ένα πουλί που δε λαλεί.

Ψάχνω στη σάρκα μου
τα ίχνη των χειλιών σου.
Φίλησε το νερό, τον άνεμο
χωρίς να τον αγγίξει.

Φέρνω το Όχι που μου πρόφερες
μες στου χεριού μου την παλάμη
σαν κέρινο λεμόνι
άσπρο σχεδόν.

Νύχτα τεσσάρων φεγγαριών
κι ένα μοναχικό δεντρί.
Στο κεφαλάκι της καρφίτσας
γυρνάει ο έρωτάς μου.