"Μην έρθεις τα μεσάνυχτα
κι αν έρθεις μην χτυπήσεις
γλίστρησε μέσα σαν σκιά
στις μύτες να πατήσεις
να μην μου τη ξυπνήσεις.

Έχω ελπίδα φάντασμα
που βγαίνει μόνο βράδυ
και με το πρώτο ξάφνιασμα
ξαναγυρνά στον Άδη.

Βάζω στην πόρτα το κλειδί
απ’ τη μεριά που ανοίγει
μη ρθει νύχτα να με βρει
και δει κλειστά και φύγει
απ’ τη μεριά που ανοίγει."