Ξημερώνει στην πόλη κι όμως βρίσκεσαι εκεί
σ’ ένα άγνωστο πλήθος μια φιγούρα σκοτεινή.
Το μόνο σου προαίσθημα να νιώθεις
πως και σήμερα κάτι θα συμβεί.

Στην πλατεία τα πουλιά πετάνε χαμηλά
λες να γνωρίζουν πως ο πόλεμος θα ‘ρθεί από ψηλά.
Χιλιάδες πύρινα βέλη που θα βάλουν
στα κορμιά μας φωτιά.

Δαίμονες και διάβολοι σε περιτριγυρίζουν
ακούραστα ρολόγια το μυαλό σου κουρδίζουν.
Σαν σκλάβοι να ταΐζουν τις φωτιές σου
για ν’ ανέβει ο πυρετός.

Είσαι πανκ ρόκερ και δεν λυπάσαι κανέναν
τρως ότι σε τρώει πριν φάει πρώτα εσένα.
Στα μάτια σε κοιτάνε, σε φοβούνται
γιατί ξέρουν πως είσαι ο εχθρός.

Δως τους μιαν αφορμή, δείξ' τους την απειλή
πες τους ποιος είσαι και γιατί.
Δείξ' τους την κόλαση, θάψ' τους τα όνειρα
σβήσ' τους τα χρώματα.
Στ’ αρχίδια σου λάθος ή σωστό
δως τους τον πόλεμο.

Με αίμα και μελάνι αφήνεις ίχνη σου στο χάρτη
στη μόνη διαδρομή που δεν υπάρχει μονοπάτι.
Για μια χώρα που σε φτύνει και σκοτώνει
με αγάπη το κάθε της παιδί.

Κι όμως σε γέμισε με λύσσα κι η εκδίκηση με δίψα
και πλέον ότι αγάπησες τα βούτηξες στην πίσσα.
Και έστρωσες το δρόμο σου, να διασχίσεις μόνος σου
κι αυτήν τη διαδρομή.

Δως τους μιαν αφορμή, δείξ' τους την απειλή
πες τους ποιος είσαι και γιατί.
Δείξ' τους την κόλαση, θάψ' τους τα όνειρα
σβήσ' τους τα χρώματα.
Στ’ αρχίδια σου λάθος ή σωστό
δως τους τον πόλεμο.