Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω
πού ‘ν’ η άκρια,
Θεέ μου για να ομορφύνω
θέλω δάκρυα.

Ίσως ήρθα, ίσως λείπω,
ίσως βρέθηκα
ίσως της καρδιάς το χτύπο
τον βαρέθηκα.

Ούτε κόρη, ούτε ντάμα
ούτε ιερή
πού ‘ν’ αυτό που φέρνει κλάμα
ποιος θα μου το βρει.

Με μικρόφωνα μπλεγμένη
και καλώδια
μοίρα έχω βουρκωμένη
και πλανόδια.

Δρόμο αφήνω,
δρόμο παίρνω κάπου έγειρα
κι απ’ τον άλλο κόσμο
φέρνω μισοφέγγαρα.

Ίσως κείτομαι ενθάδε,
ίσως χάθηκα,
ίσως γνώρισα τον τάδε
και μαράθηκα.

Ούτε κόρη, ούτε ντάμα
ούτε ιερή
πού ‘ν’ αυτό που φέρνει κλάμα
ποιος θα μου το βρει;

Με μικρόφωνα μπλεγμένη
και καλώδια
μοίρα έχω βουρκωμένη
και πλανόδια.