σόγεια υπόγεια
οι μοναξιές του κόσμου
η μόνη σχεση με το φως
ειν’ ο φωταγωγός μος
κι εγινε αυτός ο εαυτός μου.

Εγώ ακούω λαϊκά
τραγούδια σε κασέτες
φθαρμένες καθαρές
απλές κουβέντες
αδιόρθωτέ μου εαυτέ
τα σ’ αγαπώ σου ντεμοντέ
σ’ αυτή τη χώρα
που τη χτίσαν μεζονέτες.

Διώροφα τριώροφα
ειν’ οι ζωές του κόσμου
θα χτίσω άλλο ένα πάτωμα
τσιμέντα ρίχνω εντός μου
κι όμως δεν μένει εδώ
κανείς δικός μου.