«Στα όνειρα γινόμαστε
αυτό που μας αρνήθηκε η μέρα»
είπες εσύ κι εγώ δεν πάω παραπέρα.
δεν έχω τίποτα
δεν έχω τίποτα να πω, φοβάμαι
και δε μιλώ.

Του Ίκαρου τα βήματα
ζεϊμπέκικου πατήματα
μένει στο βράχο η καρδιά
και η ψυχή στα κύματα.

Μες στη ζωή φοβόμαστε
το βήμα που μας φέρνει στον αέρα
λέω εγώ, όμως δεν πάω παραπέρα
κλείνω τα μάτια μου
κλείνω τα μάτια μου μη δω, φοβάμαι
και δε κοιτώ.