Μπορεί να είναι η μοναξιά μου απελπισία
μπορεί τις νύχτες να γυρνώ σαν οπτασία.
Μα έχω τόσο κουραστεί, έχω τόσο προδοθεί
που δε μου κάνει τώρα αίσθηση καμία.
Μα έχω τόσο κουραστεί, έχω τόσο προδοθεί
μην επιμένεις δε ζητάω ευκαιρία.

Φύγε γιατί αν μ’ ακουμπήσεις θα καείς,
φύγε γιατί θα γίνεις σκόνη, θα χαθείς.
Φύγε γιατί είμαι βροχή και θα πνιγείς,
φύγε γιατί δεν έχω αγάπη για να βρεις.

Μπορεί τα χείλη μου να ψάχνουν τα φιλιά σου
και το κορμί μου να ιδρώνει στη ματιά σου.
Μα έχω τόσο πληγωθεί, έχω τόσο κουραστεί
θα ‘ναι καλύτερα να πούμε τώρα γεια σου.
Μα έχω τόσο πληγωθεί, έχω τόσο κουραστεί
μην περιμένεις να μπλεχτώ στην αγκαλιά σου.

Φύγε γιατί αν μ’ ακουμπήσεις θα καείς,
φύγε γιατί θα γίνεις σκόνη, θα χαθείς.
Φύγε γιατί είμαι βροχή και θα πνιγείς,
φύγε γιατί δεν έχω αγάπη για να βρεις.