Πάλι μονάχη κι απόψε
στο χρόνο μετέωρη μάχη
ψεύτρα γιορτή ξημερώνει
παρέλαση κάνουν σκιές.

Κι αν με βαπτίσαν οι σκέψεις
ενθύμιο στείρο η μνήμη,
μιας καταδίκης το θύμα,
ο θύτης, εγώ κι η ποινή.

Να ξεχρεώσω σε μια νύχτα την οφειλή
μ’ένα μαχαίρι κι ένα φιλί...
Και σαν λυγίσεις θα σού στάζω όταν διψάς
μαύρο νερό, να μην ξεχνάς...

Κι αν με στολίσαν οι λέξεις
στεφάνι με αγκάθια στα χείλη
Στον ουρανό κολασμένοι
αγγέλοι υπάρχουν πολλοί.