Σαν καράβι που οργώνει
πέλαγο αδειανό,
χάραξαν το σώμα οι χρόνοι,
ράγισα κι εγώ.

Όνειρά μου ματαιωμένα
Τί να είστε πια για μένα
Φίδια που διψάτε για νερό.

Η καρδιά πάντα ζητάει
μιαν αγάπη να πατάει
γη ανάμεσα και ουρανό.

Σαν το νικημένο βράχο
Μέσα στον βυθό,
έμεινε η σιωπή για νά’χω
απολογισμό.

Όνειρα μου κουρασμένα
Τί να είστε πια για μένα
Πέτρες τυλιγμένες στο λαιμό.

Η καρδιά πάντα ζητάει
μιαν αγάπη να πατάει
γη ανάμεσα και ουρανό.