Τα ωραιότερα τα βράδια μου τα ξόδεψα …
… ξαπλωμένη με τα μάτια καρφωμένα …
… σε άδειες σκέψεις και σε εικόνες που δε χώρεσα …
… στο μυαλό μου , σαν σε όνειρο , χαμένα.

Στο δικό μου αυτό ταξίδι πως το μπόρεσα.
Δίχως πρόσκληση δεν άφησα κανένα.
Πως θυμώνω , απερίσκεπτα , που τόλμησα …
… και δεν κράτησα εισιτήριο για ‘μένα.

Μαγεμένο το καράβι που μας έφτιαξα …
… καπετάνισσα , φαντάστηκα θα γίνω
Και με όνειρα τα αμπάρια του τα γέμισα …
… μα το ξέρω , στην προβλήτα αυτή θα μείνω

Δεν με νοιάζει το τιμόνι που δεν κράτησα …
… ούτε εκείνοι που ταξίδια θα το κάνουν.
Με πειράζει που στα βράχια σου ναυάγησα …
… και δεν ξέρω αν άλλα πλοία θα με πάρουν.

Στο δικό μου αυτό ταξίδι πως το μπόρεσα.
Δίχως πρόσκληση δεν άφησα κανένα.
Πως θυμώνω , απερίσκεπτα , που τόλμησα …
… και δεν κράτησα εισιτήριο για ‘μένα.

Μαγεμένο το καράβι που μας έφτιαξα …
… καπετάνισσα , φαντάστηκα θα γίνω
Και με όνειρα τα αμπάρια του τα γέμισα …
… μα το ξέρω , στην προβλήτα αυτή θα μείνω