Εσύ είσαι η θάλασσα
με τα προς αναχώρηση καράβια.
Μικρή προκυμαία
πού να στεγάσει αναμονές και κατευόδια.
Τρέμουν οι ανεμόσκαλες
πώς ν' ανεβεί η ομορφιά και ν' αντικρίσει
ορίζοντα θαλασσινό
με τ' ουρανού τη σμίξη.

Εσύ και τ' ανοιχτό παράθυρο
να οραματίζεται η ελπίδα
όσα η λύπη αιχμαλώτισε.

Αργά κωπηλατείς.
Πώς να βρεθώ στη θάλασσα με τα καράβια.
Άνιση σχέση.
-αυτή με το χρόνο.
Να δανειστώ δεν προλαβαίνω
τα μάτια ενός παιδιού
για να σε μεγεθύνω
τώρα που έμαθα
μικρός πως είσαι
κόσμε.