Θα φυτέψω ένα κρίνο και μια βιόλα γιασεμί,
θα τα ’μνόξω, την αγάπη να ’χουνε παντοτινή.

Κι ύστερα θα τα χωρίσω, αν αντέξουνε να δω
ή του χωρισμού μαράζι τα ξεράνει και τα δυο.

Γιατί ήμουν ένας κρίνος κι είχα ένα γιασεμί,
κι όρκο δώσαμε στη ζήση και στο θάνατο μαζί.

Μα ’ρθαν μπόρες και χειμώνες, λιγοψύχησε πολύ,
πως θα φύγει μακριά μου αποφάσισε να πει.

Στάσου, μην αλαργοφεύγεις, στο χειμώνα μη δειλιάς,
θα ’ρθει άνοιξης αγέρι, και θα φύγει ο χιονιάς.

Μα ’φυγε σε ξένα μέρη, άλλη μπόρα πριν να ’ρθει
κι άφησε τον κρίνο μόνο, να παλαίψει ή να χαθεί.

Τώρα που ’φυγε ο χειμώνας, ποιος να ξέρει, γιασεμί,
αν μαραίνεσαι ή μυρίζεις, κάποιος πρέπει να μου πει.

Θα φυτέψω ένα κρίνο και μια βιόλα γιασεμί,
κι αν το γιασεμί ριζώσει, ναι, κι αυτή θα ξαναρθεί.