Σβήσε ουρανέ τ’ αστέρια
άλλος μες στα δυο του χέρια
την κρατάει απόψε και πονώ
άλλον έχει κι αγκαλιάζει
τίποτα δε λογαριάζει
και με πνίγει το παράπονο

Να γινόμουνα φωτια
για να κάψω την ψευτιά
που `χει κρύψει
μέσα στην καρδιά της
να γινόμουν άνεμος
και να έφευγα μακριά της

Σβήσε ουρανέ τ’ αστέρια
και του πόνου τα μαχαίρια
κάρφωσέ απόψε στην καρδιά
κι όταν θα τη δεις να κλάψει
πες της πως δεν έχω πάψει
να την αγαπάω αληθινά