Απ’ τον δικό σου βυθό χίλια κομμάτια κομμένος
βρήκα δυο τρόπους να ζω ναυαγός ή πνιγμένος
λες κι είναι όλα εντάξει εμφανίζεσαι εδώ
πληρώνεις με μια συγγνώμη και δώρο το σ’ αγαπώ.
Πού ήσουν τόσο καιρό;
Πού ήσουν τόσο καιρό;

Όταν περνούσε από εδώ τις νύχτες η αστυνομία
μου ‘λεγαν φίλε γιατί κάνεις ξανά φασαρία,
εγώ τους έλεγα έχω εσένα μες στο μυαλό
κι εσύ τους έλεγες λυπάμαι το παιδί είναι τρελό.
Πού ήσουν τόσο καιρό να δεις τι κάνω εγώ.

Όταν δεν είχα που να πάω, κάτι για να πιαστώ
και με κοιτούσες να βουλιάζω σαν τον Τιτανικό.
Πού ήσουν τόσο καιρό;
Πού ήσουν τόσο καιρό;
Τώρα που θες να γυρίσεις, τώρα δε θέλω εγώ.

Απ’ τον κακό σου εαυτό χίλια κομμάτια κομμένος
βρήκα δυο τρόπους να ζω ή σκοτεινός ή σπασμένος
λες κι είναι όλα εντάξει εμφανίζεσαι εδώ
πληρώνεις με μια συγγνώμη και δώρο το σ’ αγαπώ.
Πού ήσουν τόσο καιρό;
Πού ήσουν τόσο καιρό να δεις τι κάνω εγώ;

Όταν δεν είχα που να πάω, κάτι για να πιαστώ
και με κοιτούσες να βουλιάζω σαν τον Τιτανικό.
Πού ήσουν τόσο καιρό;
Πού ήσουν τόσο καιρό;
Τώρα που θες να γυρίσεις.
Τώρα που θες να γυρίσεις, τώρα δε θέλω εγώ.