Σαν όνειρο ότι ζήσαμε θα μείνει μες τα χρόνια
Σαν μια εικόνα μες τον ύπνο μας σκληρή

Του έρωτα η ανάμνηση ρίγη και κάτι ακόμα
Που δεν αρκούν δυο παλιολέξεις να ειπωθεί

Η εικόνα σου θα έρχεται όταν γυρνώ το βράδυ
Στο σπίτι μου από μια όμορφη γιορτή

Θα νιώθεις την ανάσα μου κι εσύ στο προσκεφάλι
Όταν ξυπνάς για δίχως λόγο την αυγή

Τα λόγια και τα χάδια μας σβήσαν κι αυτά στ’ αλήθεια
'Οπως τα φώτα της ομίχλης το πρωί

Η αγάπη όμως που ζήσαμε ερίζωσε στα στήθια
Και χρόνια όσα κι αν περάσουνε θα ζει