Ένα μυγάκι ήρθε και κάθισε στου βιβλίου μου τις σελίδες

επισκέπτης των τελευταίων ημερών

πετάει από φύλλο σε φύλλο σκαρφαλώνει τη σκάλα των γραμματοσειρών μέσα στη λέξη το γράμμα παριστάνει τέμνει τις προτάσεις ως έντομο σοφό και δίνει άλλο νόημα στην ερμηνεία του κειμένου. Μια μέρα

νόμισα πως ήταν αριθμός στην πάνω αριστερή γωνία κινήθηκε έχασα το μέτρημα έπρεπε να πάρω το βιβλίο απ’ την αρχή να βάλω σε τάξη και σειρά σκέψεις και γεγονότα΄

γιατί το είχα πάρει σοβαρά εκείνο το μυγάκι

έλεγα μετεμψύχωση μήπως είναι συγγραφέα

ή κάποιου παιδιού που αγάπαγε το διάβασμα οι γονείς που ήτανε φτωχοί δεν του αγόραζαν βιβλία έτσι έμεινε ακαλλιέργητο αγράμματο άμαθο κι αδαές….

Γι’ αυτό τ’ αφήνω πλέον να τριγυρίζει, να βόσκει όπου ποθεί να ξετρυπώνει λες και το γεννάει το βιβλίο – όποιο κρατώ στο χέρι – να μου γυρνάει την πλάτη και να διαβάζει με ησυχία

δεν ενοχλώ.

Λαθραναγνώστης είμαι εγώ

μα δείχνει να μην το νοιάζει.