Την ώρα
Που βασίλευε η μουσική
Έφεγγε το αιώνιο σκοτάδι.
Περπατώντας
Σαν τιμωρία
Στον ταπεινό λόφο,

Είδα κάτω στα παράθυρα
όπως σε όνειρο
Τρεις γενιές πίσω,
Οικογένειες αγνώστων
Να τσουγκρίζουν
Μέσα στη νύχτα
Τα ποτήρια τους.

Σε μια διάλεκτο άγνωστη
Έλεγαν εις υγείαν
Κι εκείνη η κλειστή ψυχή
Του νοήματος
Δεν άνοιγε με τίποτα
Την πόρτα,
Κάτω απ’ τα φώτα
Του κεφιού
Να δω τα πρόσωπά τους,
Μήπως μάθω,
Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι
Από πού ήρθαν