Είναι μια ύπουλη γροθιά
Το πρωί
Ένα ημερολόγιο
που καταγράφει απουσίες.

Κι η ομοιομορφία των τοίχων,
Η τύψη της φωνής
Στον ώμο σου τον πένητα.

Δε θα δω πια τίποτα
Από της εβδομάδας
Τα συμβάντα,
Τα ίχνη των βημάτων,
Κι απ’ τους αγίους που
εξημερώνουν
περιπλανώμενα σκυλιά.