Επιστρέφουν
καβάλα με τον έφορο
η θεία Καίτη,
οι ανθισμένες νεραντζιές,
το φεγγάρι
στον ακάλυπτο −

τα χρόνια μου που πιο
βαθιά από ρυτίδες
κόβουν −

Παίζουν την ιστορία
στα δάχτυλα,
ορμούν στο αλώνι με
τις μαργαρίτες

και θάλλει − η εκτός τόπου
παρουσία σου −

ψηλώνουν τα χορτάρια