Δως μου την καρδιά μου πίσω μαυρομάτα μου γλυκιά,
ίσως και σε λησμονήσω αφού φεύγω μακριά.

Κι αν δε μου τη δώσεις πίσω σε παρακαλώ ξανά,
να τη θάψεις στα σοκάκια της Σταμπούλ τα σκοτεινά.

Να 'χει για καντήλι τ' άστρα συντροφιά τη σκοτεινιά,
για λουλούδια κάποια γλάστρα στη δικιά σου γειτονιά.

Κι όταν θα 'ρχεται το δείλι αν πραγματικά πονάς,
από τα στενά σοκάκια μοναχή σου να περνάς.

Εκεί μέσα είναι θαμμένη καποιανού τραγουδιστή,
η φτωχή του η καρδούλα που 'χει τώρα ξεχαστεί.

Σ' είχε αγαπήσει αλήθεια και γι' αυτό σαν περπατάς,
από της Σταμπούλ τους δρόμους πρόσεχε μην την πατάς.